درسته که من بچه باهوشیم ، درسته که خیلی حدس میزنم و همیشه پیش خودم فرضیه‌هام درست درمیان ؛ ولی خب قبول کن توام بعضی وقتا باید بیای پایین و بام حرف بزنی.جوری که بشنوم.جوری که بفهمم.جوری که مخم بکشه.
میدونم شاید از نظر تو اصلنم باهوش نیستم و به نظرت فقط یه بچه احساساتی نق‌نقو میام ؛ اما به هر حال چیزی بگو.یه چیزی که قلبمو آروم کنه.مث این که : من تو این سیاهی عمیق و سرد حواسم بهته.تو فقط آدم باش.
درباره این سایت